De kerstboom optuigen op 24 december en op 1 januari weer in de groenbak. Dat is onze kersttraditie. Inderdaad. Best wel een beetje vreemd. Maar, ik weet niet beter. Zolang als ik me kan herinneren, gaat dat zo bij mijn ouders thuis. Heeft te maken met de Duitse achtergrond van mijn moeder: in Duitsland is het heel gewoon de kerstboom pas de 24ste op te tuigen. Hier niet. Want iedereen die ik het vertel, kijkt me altijd met verbazing aan. Maar ook enthousiast als ik vertel over onze bijzondere kersttraditie. Mijn ouders vonden het dus blijkbaar een mooie gewoonte en dus tuigen mijn vader en ik de boom ook pas op 24 december op. Daarover straks meer, maar eerst even iets meer terug in de tijd. Want, wanneer kopen we dan een kerstboom?
Dat gebeurt ongeveer twee weken voor de kerst. Ook dat doe ik samen met mijn vader. Vroeger was het vaak een hele zoektocht om de perfecte boom te vinden en reden we van kerstboomstal naar kerstboomstal, want de boom moet wel mooi, dik en groot zijn. Sinds een paar jaar hebben we een vast adres. De eigenaar herkent ons inmiddels al. Het uitzoeken van de boom gaat meestal vrij rap. Mijn vader moet echter nog steeds wennen aan de “flinke” prijs die er hangt aan een beetje boom: onder de 60 euro komen we daar niet weg. Ik ben daar inmiddels wel aan gewend. “En dat voor die vijf dagen”, zei mijn vader de laatste keer. Het wordt steeds korter… Na 5 euro afgedongen te hebben en mét een gratis kruis voor onder de boom, gingen we ook dit jaar weer tevreden naar huis. En dan staat de boom twee weken ‘uit te hangen’ op het terras, want die boom komt er niet eerder in dan de 24ste!
Kerstdag
Op 24 december sta ik om een uur of één voor de deur van mijn ouders. Ik krijg snel een broodje, want er heerst al enige stress. Redden we het wel vanmiddag? “Jahaaaaa, dat redden we toch al jaaaaaren?!” Hoewel mijn vader en ik sámen de boom en het huis versieren, heeft mijn vader zelf al alle kerstversieringen van de zolder gesjouwd (en dat op zijn 81ste!), staat de boom al binnen en is alles behalve de boom al versierd. Hoezo samen? Geeft niet. Anders was er nog meer stress. De lampjes zijn een klus voor mij. Een aantal jaren hebben we nog geprobeerd mijn twee neefjes en nichtje erbij te betrekken. Geen succes. Behalve dat ze er zelf blijkbaar geen (kerst)bal aan vonden, kon ik het niet laten alle ballen die zij tot alleen ooghoogte hadden opgehangen, weer goed te verdelen over de hele kerstboom. Duurde een eeuwigheid. Alleen met mijn vader gaat het dus sneller.
De onthulling
En dan is het zover: de boom wordt bijna onthuld! Ja, echt! Want, niemand krijgt de hele middag een blik op de boom, behalve mijn vader en ik. Om een uur of half 6 komen mijn broer met gezin en Willem, mijn man, naar mijn ouders. Terwijl de mannen zich in smoking hijsen en de vrouwen in galajurk, bereidt mijn moeder de overheerlijke hapjes voor in de keuken. Mijn vader legt alle cadeautjes onder de boom en maakt de huiskamer kerstklaar: boomverlichting aan, kaarsen aan, haard aan en natuurlijk: de wijn inschenken (en fris voor de kids)! Als alles binnen klaar is en wij opgedoft staan te wachten op de gang, klinkt ‘Stille nacht’ uit de boxen en doet mijn vader de deur van de huiskamer open.
Stille Nacht
Ik houd de onthulling nog even spannend. Want, de muziek. Das ook een dingetje. Toen we nog een platenspeler in de huiskamer hadden, draaiden we altijd het eerste nummer dat op die kerst-LP stond met op de voorkant een super ouderwets kerstkoor. Maar toen we overgingen op de cd-speler, kon die plaat niet meer gedraaid worden. Paniek! En wat draaien we dan nu? We vonden een alternatief nummer op een van de kerst-cd’s. Alleen wisten we het volgende jaar niet meer welk nummer we hadden gekozen. Dat is zo een jaar of drie doorgegaan. Nu hebben we het (eindelijk) goed aangegeven op de cd. Scheelt weer stress… En uiteindelijk blijkt dat we ‘Stille Nacht’ best wel kunnen onthouden.
Anyway, de onthulling. De muziek staat dus aan en als eerste mag mijn moeder (aan de arm van mijn vader) naar binnen, die behalve een dikke kus en een ‘vrolijk kerstfeest’ een flinke bel rode wijn in haar hand krijgt. Die wijn zoekt Willem ieder jaar weer met veel zorg uit. Vaak is hij dé kerstwijn al vroeg in het jaar ‘toevallig tegen het lijf gelopen’. Uiteraard een mooie wijn, want dat kerstengeltje moet natuurlijk wel op je tong pissen. En je kunt het maar alvast geregeld hebben. Na mijn moeder volgt de rest. En ieder jaar kijken we weer naar de boom en is het: “Ooooohhh, wat is ie mooooooooi!” Yes, het is weer gelukt! Na een eerste toost, begint een gezellige avond met veel hapjes (calorieën), wijn, cadeautjes en gezelligheid. Overigens gaat het niet altijd van een leien dakje. Een keer viel de klep van de haard dicht. De hele huiskamer stond zwart van de rook. Ietwat paniek aan de andere kant van de deur. Ramen open, ff kuchen en doorgaan. En een keer was mijn vader vergeten de wijn in te schenken. Gelukkig is het tot op heden bij deze twee incidenten gebleven.
Een gezin van weinig tradities
Wij zijn een gezin van weinig tradities. Maar, ik denk dat je er ook niet meer nodig hebt dan zo een mooie traditie. Iedereen kijkt er ieder jaar weer naar uit. Ik hoop met mijn volle hart dat we deze traditie nog heel lang mogen volhouden en dat mijn vader en ik samen nog jaren de boom mogen kopen en optuigen. Want hoe moet dat verder als een van ons er niet meer bij kan zijn? Niet aan denken. Maar, hopelijk houden we deze traditie altijd in ere, ook omdat het prachtige herinneringen met zich meebrengt.
Ik wens jullie hele fijne kerstdagen en een super tof 2019 met weer veel mooie herinneringen en misschien zelfs nieuwe tradities!